Refuge de Valmasque - Refuge des Merveilles
17.09.2017
Extract uit het reisverslag 2017 - Mercantour
De dag start zeer zonnig. Toen we gisteren in Casterino vertrokken, hadden we er nog GSM-dataverbinding (wat in Refuge de Valmasque niet het geval is) en hebben we de weersverwachtingen voor de volgende 3 dagen bekeken. Vandaag zou daarvan de beste, meest zonnige dag moeten worden (met morgen regen) ... en dat lijkt voorlopig dus nog te kloppen.
Na het ontbijt gaat het richting Refuge des Merveilles. Dit was tijdens de voorbereiding van deze trip, niet onze intentie. Vorig jaar hebben we er immers al 2 maal overnacht, waardoor onze voorkeur naar een iets andere route uitging. Het initiële plan was om vanuit Refuge de Valmasque naar Refuge de Fontanalbe te gaan, maar die is momenteel onbeschikbaar vanwege een totale make-over. Vandaar de 'omweg' via Refuge des Merveilles. Hierdoor doen we vanaf 'Baisse de Valmasque' een stukje dubbel met onze tocht van vorig jaar. Maar toen hadden we sneeuw en regen en nu zon en mooie herfstkleuren, waardoor het er toch helemaal anders uitziet als vorige keer. Maar alvorens we 'Baisse de Valmasque' overgaan en de vallei van de Merveilles ingaan, passeren we de 3 toch wel bijzonder mooie bergmeertjes: Lac Vert (aan Refuge de Valmasque), Lac Noir en Lac du Basto (het grootste van de 3). Pareltjes in de ochtendzon. Hier op dit moment met dit prachtige weer kunnen zijn, is een absoluut voorrecht.
Als we de 3 meertjes gepasseerd zijn, rijst 'Baisse de Valmasque' als een muur voor ons op. Maar rustig aan, stapje voor stapje, elk op het eigen tempo bereiken we kort daarna de top. Het uitzicht is er wondermooi: aan de ene kant zien we neer op Lac du Basto, aan de andere kant kijken we de vallei des Merveilles in, met in de verte het gelijknamige Lac. Vanaf nu doen we het rustig aan en zoeken in de vallei nog wat historische gravures op die we vorig jaar gemist hebben. In tegenstelling tot vorig jaar, is de passage langs Lac des Merveilles kinderspel. Het water staat laag en heeft een aangelegd padje blootgelegd. Vorig jaar lag dit padje onder water (al wisten we dat toen niet) en moesten we door de sneeuw langs de gladde rotswand boven het meer. Deze keer dus minder avontuurlijk, maar dat is best OK zo :-).
Rond 15u komen we aan in de hut. We eten er nog een omelet en kort daarna mogen we op de slaapzalen en doen er een kort dutje. In tegenstelling tot gisteren liggen we hier op ruime slaapzalen, die bovendien voor minder dan de helft zijn ingenomen. Dat slaapt alvast een heel stuk beter.
Tijdens het avondeten leren we Wim Boonstoppel (uit Nederland) kennen. Hij is bezig aan een 10-daagse solo-tocht doorheen de Mercantour, van Isola 2000 tot aan de Middellandse zee. We wisselen wat ervaringen uit over o.m. het gebruik van de Garmin wandelGPS en beschikbare kaarten op het internet. Wim heeft vandaag dezelfde tocht gedaan als ons, maar heeft er aanvullend nog een tripje heen-en-terug opzitten naar Pas du Diable. Dat was in de hoop een punt te bereiken waar er internetverbinding zou zijn voor een berichtje naar het thusifront. Ter hoogte van Pas du Diable is dat gelukt. Wim wist te vertellen dat je van daar ook zicht hebt op de Middellandse zee. Spijtig genoeg ligt dat teveel uit de richting waar wij morgen naartoe moeten. Dat er morgenvroeg nog eens vlug bijnemen behoort niet tot de opties.
Na het avondeten gaan we slapen. Het weer voor morgen is onzeker. Mogelijk is er regen.